باادب بود و ادب را به تماشا می بُرد
ماه را با قدمِ خویش به بالا می بُرد
سجده می کرد به محرابِ دعا چون حیدر
با سجودش بخدا دل ز مصّلا می بُرد
مادرش امّ بنین بود ولی پیوسته..
غبطه بر مادری حضرت زهرا می بُرد
نوکری کرد به دربارِ حسین بی منّت
طینت اش بود چنین ارثِ توّلا می بُرد
چشمِ زیباش به یک پلک زدن از همه کس
کوهِ اندوه و اِلم..غصّه و غمها می بُرد
سرمه از بهر دو چشمانِ خودش این آقا
از غبارِ قدمِ زینبِ کبرا می بُرد
قمر هاشمیان بود که با رخسارش
تاب از قلبِ علی حضرت مولا می بُرد
- جمعه
- 7
- شهریور
- 1399
- ساعت
- 15:14
- نوشته شده توسط
- محدثه محمدی
- شاعر:
-
محسن راحت حق
ارسال دیدگاه