به روی نیزه می دیدم تو را باور نمی کردم
قیامت بود یا یوم البلا باور نمی کردم
من و همراهی اشرار و این صحرای بی پایان
ز دشت کربلا تا ناکجا... باور نمی کردم
تو میدیدی مرا در کوچه ها باور نمی کردی
و می دیدم تو را بر نیزه ها باور نمی کردم
که می دانست روزی بشکند آن قد و آن بالا؟!
غم سقا و دستان جدا ...باور نمی کردم
حرم غارت شد و اهل حرم آوارهٔ صحرا
فتاد آتش به جان خیمه ها باور نمی کردم
خدایا زینت دوش نبی در ساحل دریا
شده عطشان، قتیل الاشقیا... باور نمی کردم
شنیدم گوشه ای از قتلگه صوت حزینی را
بُنَی... این صدا بود آشنا باور نمی کردم ...
خودم بوسیدم آن رگهای خونین را ، خودم... اما
نمی دانم چرا این بوسه را باور نمی کردم
میان نعل اسبانِ ستمکاران رها کردم
تنت را بی کفن در کربلا باور نمی کردم
لبت دل برده بود از خیزران ای قاری قرآن
میان تشت زر خون خدا، باور نمی کردم..
نعیمه امامی اشلق
- سه شنبه
- 11
- شهریور
- 1399
- ساعت
- 11:4
- نوشته شده توسط
- نعیمه امامی اشلق
- شاعر:
-
نعیمه امامی
ارسال دیدگاه