عالی ترین طبیب دو عالم فقط یکیست
غیر از حسین؛ دل به امید شفای کیست؟!
در خیمۂ عزا به عبادت نشسته ایم
گریه میان روضه به والله بندگیست
زهرای أطهر است که در محشرِ عظیم
می گوید ای گدای حسینم نرو! بایست
رو کرده به ملائکه می گوید این گدا-
بی روضۂ حسینِ غریبم دمی نزیست
سرمست و سربه زیر فقط عرض میکنیم:
این جنّة الحسین دقیقاً سزای چیست؟
از عرش ِ حق به گوش می آید که این مقام
از برکتِ دعای کریمانۂ علیست
با داغ کربلا به سر و سینه میزنیم
شکر خدا میانۂ ما با عزا قویست
موی سیاه داده؛ جوانی گذاشتیم...
این نوکری که مالِ همین چند روزه نیست!
- شنبه
- 22
- شهریور
- 1399
- ساعت
- 21:12
- نوشته شده توسط
- Fatemeh Mahdinia
- شاعر:
-
محمد جواد پرچمی
ارسال دیدگاه