سزد ز مهر فلک خوبتر بخوانندش
قمر نه، رشک هزاران قمر بخوانندش
قسم به خون شهیدان حق روا باشد
که سیّدالشّهدای دگر بخوانندش
سزد به زمزم و کوثر همه دهان شویند
سپس به بحر ولایت گهر بخوانندش
اگر چه زادۀ امّ البنین بود عبّاس
رواست آنکه به زهرا پسر بخوانندش
به یک نگاه توان خلق را کند سلمان
ز راه صدق و ارادت اگر بخوانندش
چنانکه بود علی نفس مصطفی، زیباست
که نفس زادهء خیرالبشر بخوانندش
به یک نظر دهد از لطف حاجت همه را
اگر تمامی اهل نظر بخوانندش
به وصف منقبت او سروده ام بیتی
سزد که خلق به شام و سحر بخوانندش
سلام خالق منّان سلام خیر النّاس
سلام خیل شهیدان به حضرت عبّاس
سلام باد به چشم و به دست و بازویش
درود باد به ماه جمال دلجویش
ز معجز نبوی ارث میبرد چشمش
به ذوالفقار علی رفته تیغ ابرویش
کتاب عشق حسین است در خط و خالش
بهشت زینب کبراست گلشن رویش
خدا گواست که بوی حسین را می داد
چو می گذشت نسیم شب از سر کویش
ملقّب است به باب الحوایجی آری
بیا و دست گدایی دراز کن سویش
تمامی شهدا غبطه می برند به او
که هست صحنۀ محشر پر از هیاهویش
سلام خالق منّان سلام خیر النّاس
سلام خیل شهیدان به حضرت عبّاس
چو دید تشنۀ لب های خشک او دریاست
به آب خیره شد و ناله اش ز دل برخاست
که آب از چه نگردیدی از خجالت آب
تو موج میزنی و تشنه یوسف زهراست
قسم به فاطمه هرگز تو را نمی نوشم
که در تو عکس لب خشک سیّدالشّهداست
ز خون دیدۀ من روی موج خود بنویس
که از تمامی اطفال تشنه تر سقّاست
خدا گواست که با چشمهاى تر دیدم
سکینه را که لبش خشک و دیده اش دریاست
درون بحر همه ماهیان به هم گویند
حسین تشنه و سیراب وحشی صحراست
ز شیر خواره برایت پیام آوردم
پیام داده که ای آب غیرت تو کجاست؟
صدای نعرۀ دریا به گوش جان بشنو
که موج آب هم این طرفه بیت را گویاست
سلام خالق منّان سلام خیر النّاس
سلام خیل شهیدان به حضرت عبّاس
ز آب با جگر تشنه شست سقّا دست
کشید پا و نداد آخرش به دریا دست
وجود او سپر مشک بود و بیم نداشت
از اینکه چشم دهد یا که سر دهد یا دست
ز دست دادن خود بود آگه و می خواست
که عضو عضو وجودش شود سراپا دست
تمام هستی خود را به پای جانان ریخت
گذشت از سر و از چشم و تن، نه تنها دست
خدا گواست که بر پای دوست می افکند
اگر به پیکر مجروح داشت صدها دست
به یاری پسر فاطمه گذشت از جان
جدا شد از بدنش در حضور زهرا دست
دو دست خویش به راه عزیز زهرا داد
به شوق آنکه بگیرد ز خلق، فردا دست
سلام خالق منّان سلام خیر النّاس
سلام خیل شهیدان به حضرت عبّاس
گرفت تیر از آن نور چشم حیدر چشم
بگفت تیر دگر کو که هست دیگر چشم
مکن سکینه ز سقّا گله که آن مظلوم
به یاد تو عوض آب داشت خون در چشم
به تیر گفت بیا و به چشم من بنشین
که نیست جای تو ای پیک یار در هر چشم
دو دست دادم و در انتظار تیرم باز
که یا نهم به جگر یا به سینه یا بر چشم
تمام آرزویش دیدن برادر بود
نداشت حیف برای نگاه آخر چشم
به جسم أطهر او بس كه تیر و نیزه زدند
چنان زره بدنش شد ز پای تا سر چشم
سزد به حشر بخوانند این دو مصرع را
چو افکنند بر آن عارض منوّر چشم
سلام خالق منّان سلام خیر النّاس
سلام خیل شهیدان به حضرت عبّاس
مه سپهر وفا، آفتاب امّ بنین
حسین روی و علی صولت و حسن آیین
نگاه نافذ او جذبۀ علی را داشت
وگرنه تیر به چشمش نمی زدند به کین
نداشت دستی و خم شد که تیر دشمن را
برون کشد به دو زانو ز دیدۀ خونین
چنان زدند به فرقش عمود در آن حال
که روی خاک به صورت فتاد از سر زین
فراریان نبردش تمام برگشتند
زدند بر تن او زخم از یسار و یمین
چو مصحفی که شود پاره پاره آیاتش
به خاک ریخت ورق های آن کتاب مبین
عزیز فاطمه را قد خمید و پشت شکست
کنار پیکر او ناله زد به صورت حزین
دو چشم، چشمۀ اشک و دو چشم، چشمۀ خون
دو دست بر کمر اما دو دست نقش زمین
درود باد بر آن دست و چشم و پیشانی
که شد نثار برادر به راه یاری دین
سلام خالق منّان سلام خیر النّاس
سلام خیل شهیدان به حضرت عبّاس
رسید زخم زبس روی زخم بر بدنش
نبود فرق دگر بین جسم و پیرهنش
به آب تیغ فرو ماند آتش عطشش
به نوک تیر رفو گشت زخم های تنش
عزیز فاطمه را لحظه ای برادر خواند
که بود چشمۀ خون جاری از لب و دهنش
به کودکی چو زبان باز کرد گفت حسین
به وقت مرگ، برادر شد آخرین سخنش
گلی ز گلشن امّ البنین به خون غلطید
که بود عطر حسین و لطافت حسنش
چو لاله ای که بچینند و برگ برگ کنند
ز فرق تا به قدم پاره پاره شد بدنش
نمود غسل به خون و کفن نیاز نداشت
که خاک کرب و بلا شد به علقمه کفنش
سلام خالق منّان سلام خیر النّاس
سلام خیل شهیدان به حضرت عبّاس
- یکشنبه
- 23
- شهریور
- 1399
- ساعت
- 10:23
- نوشته شده توسط
- Fatemeh Mahdinia
- شاعر:
-
استاد حاج غلامرضا سازگار
مصطفی علی زاده