ای انتهای عاشقی، آغاز راهت!
ای نورِ عرش و فرش، از نورِ نگاهت!
ای جذبه‌ی جذّابِ عالم‌تابِ هستی!
عالم به قربانِ تو با آن جایگاهت
خورشیدِ تابانِ جهان: روی سپیدت
سررشته‌ی فیضِ بشر: موی سیاهت
ارکانِ هستی، لشکرِ آماده‌ی توست
جن و ملک، از جمله اعضای سپاهت
دلدادگی یعنی: سپردن دل به نامت
آسودگی یعنی: نشستن در پناهت
ما تشنگانِ وادیِ آزادگی را
با خود ببر تا انتهای قتلگاهت
- سه شنبه
- 25
- شهریور
- 1399
- ساعت
- 0:49
- نوشته شده توسط
- Fatemeh Mahdinia
- شاعر:
-
عادل حسین قربان
ارسال دیدگاه