یا رقیه خاتون
طفلی دردانه منم کنج ویرانه منم
شمعی شده رأس پدر پروانه منم

بابا بابایم حسین، بابا بابایم حسین2
بابا بابایم حسین، بابایم حسین2
__________________________
من سبط فاطمه ام، زهرای قافله ام
از جور زمانه ی خود باشد گله ام
بابا بابایم....
_____________________________
زروی ناقه ای، زمین فتاده ام
عدوی تو ای بابا سیلی، بروی من زده
در آن زمان به یاری دخترت، عمه ام آمده
رویم نیلی شده از، سیلیِ عدو2
بابا بابایم...
_____________________________
بابا ای تاج سرم،گیرم رأست به برم2
از بعد تو ای گل من، من دربدرم2
بابا بابایم...
_____________________________
به اشک خود دهم، سر تو شستشو
کبوتری شکسته بالم بابا،مرا با خود ببر
دل رقیه ات شده خونین از، فراقت ای پدر
آمد برِ من سرتو، کو پیکرتو
بابا بابایم...

شعر:اسماعیل تقوایی