لبریز همه مردم(دروازه ی ساعات است)۲
ظلم و ستم دوران(بر عمه ی سادات است)۲
شهر شام در سرور و جشن و شادی
بر اهل حرم شد ظلم و بیدادی
وای از شام وای از شام داد از غریبی۲
بر اهل حرم کردند(ظلم و ستم بسیار)۲
هر لحظه ز کین دیدند(از مردم شام آزار)۲
دل ها خون گردیده زین ظلم و بیداد
در سینه غم دارد حضرت سجاد
وای از شام وای از شام داد از غریبی۲
در شام بلا هر دم(شد غربت شان معلوم)۲
چه ظلم و ستم ها شد(بر زینب و بر کلثوم)۲
در شام بلا بی جرم و بهانه
می زدند بر یتیمان تازیانه
وای از شام وای از شام داد از غریبی۲
از کینه سر نیزه(سرهای شهیدان بود)۲
با اهل حرم زینب(دلخون و پریشان بود)۲
بر روی نی سر ماه مدینه
خون شد دل رقیه و سکینه
وای از شام وای از شام داد از غریبی۲
رأس پسر زهرا(بر نیزه نمایان بود)۲
بر نیزه سر مولی(همچون مه تابان بود)۲
اهل حرم جان شان آمد بر لب
خون گریه می کردند کلثوم و زینب
وای از شام وای از شام داد از غریبی۲
از ظلم و ستم در شام(دستان همه بستند)۲
زین جور و جفا هر دم(قلب همه بشکستند)۲
امان از ظلم و کین مردم شام
بر اسیران زدند سنگ از لب بام
وای از شام وای از شام داد از غریبی۲
- دوشنبه
- 19
- آبان
- 1399
- ساعت
- 11:23
- نوشته شده توسط
- Fatemeh Mahdinia
- شاعر:
-
رضا یعقوبیان
ارسال دیدگاه