ﻣﻦ ﭼﺮﺍ ﺩﻝ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺩﺍﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﯽ
ﻳﺎ ﭼﻪ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﻧﮕﻪ ﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﻧﮑﻨﯽ
ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺩﺭ ﭼﭗ ﻭ ﺭﺍﺳﺖ
ﺗﺎ ﻧﺪﺍﻧﻨﺪ ﺣﺮﻳﻔﺎﻥ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﻨﻈﻮﺭِ ﻣﻨﯽ
ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﭼﻮﻥ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ، ﺍﺯ ﺩﻝ ﺑﺮﻭﻧﺪ
ﺗﻮ ﭼﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻝِ ﻣﻦ ﺭﻓﺘﻪ ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺪﻧﯽ
ﺗﻮ ﻫﻤﺎﻳﯽّ ﻭ ﻣﻦِ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﮔﺪﺍﯼ
ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﯽ ﮐﻨﻢ ﺍﺭ ﺳﺎﻳﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﻓﮑﻨﯽ
ﺑﻨﺪﻩ ﻭﺍﺭﺕ ﺑﻪ ﺳﻼﻡ ﺁﻳﻢ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﮑﻨﻢ
ﻭﺭ ﺟﻮﺍﺑﻢ ﻧﺪﻫﯽ ﻣﯽ ﺭﺳﺪﺕ ﮐﺒﺮ ﻭ ﻣﻨﯽ
ﻣﺮﺩ ﺭﺍﺿﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﯼ ﺗﻮ ﺍﻓﺘﺪ ﭼﻮﻥ ﮔﻮﯼ
ﺗﺎ ﺑِﺪﺍﻥ ﺳﺎﻋﺪِ ﺳﻴﻤﻴﻨﺶ ﺑﻪ ﭼﻮﮔﺎﻥ ﺑﺰﻧﯽ
ﻣﺴﺖِ ﺑﯽ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺍﺯ ﺧﻤﺮ ﻇَﻠﻮﻣﺴﺖ ﻭ ﺟﻬﻮﻝ
ﻣﺴﺘﯽ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻧﮑﻮ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﯽ ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﯽ
ﺗﻮ ﺑﺪﻳﻦ ﻧﻌﺖ ﻭ ﺻﻔﺖ ﮔﺮ ﺑﺨﺮﺍﻣﯽ ﺩﺭ ﺑﺎﻍ
ﺑﺎﻏﺒﺎﻥ ﺑﻴﻨﺪ ﻭ ﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺳﺮﻭِ ﭼﻤﻨﯽ
ﻣﻦ ﺑﺮ ﺍﺯ ﺷﺎﺥِ ﺍﻣﻴﺪﺕ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ ﺧﻮﺭﺩﻥ
ﻏﺎﻟﺐ ﺍﻟﻈّﻦ ﻭ ﻳﻘﻴﻨﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﻴﺨﻢ ﺑِﮑَﻨﯽ
ﺧﻮﺍﻥِ ﺩﺭﻭﻳﺶ ﺑﻪ ﺷﻴﺮﻳﻨﯽ ﻭ ﭼﺮﺑﯽ ﺑﺨﻮﺭﻧﺪ
(ﺳﻌﺪﻳﺎ) ﭼﺮﺏ ﺯﺑﺎﻧﯽ ﮐﻦ ﻭ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺳﺨﻨﯽ
- چهارشنبه
- 5
- آذر
- 1399
- ساعت
- 20:10
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
سعدی شیرازی
ارسال دیدگاه