《وَ الکاظمینَ الغَیظ》 ، خشمت را که خوردی
کوهی ز درد و رنج را با خویش بُردی
شلاق میزد سندی و تو در همان حال
بر روضه های مادرت دل می سپردی
با حال روزه صبح ها را شام کردی
افطار جای نان فقط شلاق خوردی
هر وقت هتک حرمت زهرا شنیدی
روی جگر دندان خود را می فشردی
□□□
هر روز میدیدی هزاران هَتک حُرمت
تا شد نگهبان شما فردی یهودی
یا در نماز و یا که در حال مناجات
از بی خدایان نیز حتی دل ربودی
از بس که زد سِندی تو را با تازیانه
پر گشت جسمت از سیاهی و کبودی
کرده اثر در یک زنِ بی دین دعایت
با یک نگاهت قلبش از عصیان زُدودی
- سه شنبه
- 19
- اسفند
- 1399
- ساعت
- 21:17
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
- شاعر:
-
یونس وصالی خوراسگانی
ارسال دیدگاه