بیا که سیر چمن در بهار باید کرد
ز طرف  باغ ولایت گذار باید کرد
یگانه لالۀ نشکفتۀ حسین شکفت
بیا که رو به سوی لاله زار باید کرد
برای دیدن این غنچۀ تماشائی
گلاب اشک به راهش نثار باید کرد
مدینه از قدم او بهشت امید است
بیا که رو به سوی آن دیار باید کرد
اگر چه مصحف عمرش تمام شش ورق است
به عمر کوته او افتخار باید کرد
شب ولادت او شد بهار شادی و غم
اگر چه زین دو یکی اختیار باید کرد
به آستانۀ باب الحوائج ای مسکین
به غیر عرض توسل چه کار باید کرد؟
میشه خوانده ام  او را به وقت شادی و غم
که نام نامی او را شعار باید کرد
ز خاک درگه او بر مدار سرای دل
که کسب عزّت و قدر و وقار باید کرد
شبی به کرب وبلای حسین، محفل اُنس
به یاد اصغر او برقرار باید کرد
گه شهادت خود با تبسمش می گفت
که عشق را به جهان پایدار باید کرد
به مهر او چو «وفائی» همیشه رو کن، دل
که فکر روشنیِ شام تار باید کرد
شاعر:سید هاشم وفایی