میلاد حضرت رقیه (س)
دردانه ی سیدالشهداء

بنداول
مرغیم و پر زدیم به کاشانه ی شما
مستی نموده ایم ز میخانه ی شما
دردانه ی حسینی و باب الحوائجی
ای من فدای دست کریمانه ی شما
ما سائل و گدای سرای محبتیم
اینگونه ما نشسته در خانه ی شما
دستان کوچک تو بود تکیه گاه خلق
سر مینهیم ما به کرمخانه ی شما
مستیم از سبوی خم و این پیاله ات
سر میکشیم جرعه ز پیمانه ی شما
نامت چو نام فاطمه اعجاز میکند
هر قفل بسته ای ز کرم باز میکند

بنددوم
معراج توست دوش علمدار کربلا
دلهای شیعه گشته گرفتار کربلا
خورده عطش گره به لبان مطهرت
هر لحظه بوده یاد تو بیمار کربلا
نامت کنار نام عقیله به هرکجا
از شام و کوفه تا سر بازار کربلا
ای شاخه ی شکسته شده زیر دست وپا
در بین یاس و لاله ی گلزار کربلا
درشام و کوفه ناله زدی با دلی حزین
با عمه گفته ای ز شب تار کربلا
تو وارث تمام غم و درد مادری
کنج خرابه مثل گل یاس پرپری

بنددوم
شهر مدینه بار دگر گل به بر گرفت
از خانه حسین سحر این خبر گرفت
آمد دوباره فاطمه ی دوم حسین
مرغ دلم ز کنج قفس بال و پر گرفت
ساغر بدست آمده تا جرعه ای دهد
نخل ولا ز مقدم پاکش ثمر گرفت
زینب رسید و گفت حسین جان نگاه کن
باغ ولای مادرمان بار و بر گرفت
یک نکته گفت حضرت ارباب کائنات
زآن نکته قلب زینب کبرای شرر گرفت
گفتا تنش چو مادرمان نیلگون شود
از ضرب تازیانه رخش غرق خون شود

بندچهارم
شام سیاه من ز وجودت سر آمده
روز تولد تو علی اکبر آمده
آورده است بهر تو خلخال زینتی
چون از برای حضرتشان خواهر آمده
بادست گل به شوروشعف عاشقانه بین
ام البنین بهمره آب آور آمده
زینب به خنده گفت که مادر خوش آمدی
بهر حسین فاطمه چون دختر آمده
این نازنین مسافر دشت شقایق است
در دیده گان ما همه نیلوفر آمده
دخترمگوستاره ی شبهای زینب است
کشته شوی به پای حرم حق مطلب است

بندپنجم
گفتند و ما شنیده ایم ز ناقه فتاده ای
تا پای جان به پیش سنان ایستاده ای
در بین راه خار به پایت نشسته بود
شکوه نکرده ای و جوابش نداده ای
دستت به روی سر زچه معجر نداشتی
با پای خسته رهرو کوفه ز جاده ای
زجر آمده است داد بزن شیونی بکن
ای دختر ساله تو خود شیرزاده ای
کنج خرابه تا به سحر ای عزیز دل
سر را به روی خاک خرابه نهاده ای؟
سر آمد و سرت به هواداری سرست
تاروزحشرجاه و مقامت همی سرست

#میلاد_حضرت_رقیه