با همین بخشیدنِ خود..آب کردی بنده را
رحمتِ بی انتها..بیتاب کردی بنده را..
ای کریم ای مهربان ای مستجابِ هر گدا
با طعامِ بخششت..قلّاب کردی بنده را
در دلِ ظلمت گرفتی دستِ این بی خانمان
نورِ مطلق مثلِ یک مهتاب کردی بنده را
سر فرود آورده هرکس محضرت ترفیع گرفت
عزّتی بخشیدی و ارباب کردی بنده را
چُرتِ عصیان را پراندی از سرم با یک تشر
با کراماتِ خودت..بی خواب کردی بنده را
در میانِ آتشِ عشقت که سوزاندی مرا..
دُرّ ِ غلطانی شدم..نایاب کردی بنده را..
با ولای مرتضی جورِ دگر کردی نگاه..
مثلِ آقایم علی ..چون باب کردی بنده را
ربنّا فاغفرلنا..گفتم شدم مثلِ رفیق..
آخرش هم ثبت با احباب کردی بنده را
- دوشنبه
- 23
- فروردین
- 1400
- ساعت
- 19:16
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
محسن راحت حق
ارسال دیدگاه