مثنوی ماه رمضان الکرام
میلاد امام مجتبی (ع)

روسیاهم روسیاهم ای صیام
ماه بخشش ماه غفران السلام
آمدی از راه راهم داده ای
من چه گویم تو پناهم داده ای
بی پناهان را پناهی ای صیام
بهر قبرم تکیه گاهی ای صیام
نیمه ی ماهت چه ماهی آمده
ما رعیت زاده شاهی آمده
این کریم ابن کریم است ای صیام
درسحرگاهت نسیم است ای صیام

بدر کامل در شب تارت رسید
درتو بوده شوق سرشارت رسید
خواستم تا شمه ای گویم از او
یاکه یک جرعه بنوشم زآن سبو
هاتفی گفتا زبانت قاصر است
وصف او کار خدای فاطر است
لیک گویم من به آوای جلی
آمده فرزند زهرا و علی
اولین فرزند حیدر آمده
ساغری در دست کوثرآمده

انبیا ظل لوایش صف به صف
تهنیت گویند بر شاه نجف
از تو بوده فیض ها برما رسید
درتو نازل گشت قرآن مجید
لیله قدر خدا در سینه ات
صیقلی گشته از آن آیینه ات
دوزخ از یمن تو بسته بر همه
لیله القدر تو یعنی فاطمه
مسجد و محراب و منبر از تو شد
نعره ی الله و اکبر از تو شد

ای صیام ای رازدار بوتراب
غیرتوهرچه ببینم وان سراب
در کویر خشک من باران تویی
در شب تیره مه تابان تویی
تشنه کامان را تو مثل زمزمی
تو به راز سینه من محرمی
باعث آرامش جان منی
آیه آیه نور، قرآن منی
رازها در سینه داری ای صیام
بر شهید لیله القدرت سلام