ای مرا دلبر و دلدار! اَجِرنا مِنْ نار
آمده عبد خطاکار! اَجِرنا مِنْ نار
تا که گردیم سبک بال، الهی العفو
تا که باشیم سبک بار! اَجِرنا مِنْ نار
مُذعناً معترفا آمده ام! در وا کن
بدم و می کنم اقرار! اَجِرنا مِنْ نار
با بدی ها شده ام طرد! اغثنا یارب
با گناهان شده ام خار! اَجِرنا مِنْ نار
با کلاف دل بی طاقت و بی سامانم
آمدم بر سر بازار! اَجِرنا مِنْ نار
راه کج گرچه مرا دور ز درگاهت کرد
حال برگشته ام ای یار! اَجِرنا مِنْ نار
شد شب سیزدهم(چهاردهم، پانزدهم) یاد نجف افتادم
به علی حیدر کرار! اَجِرنا مِنْ نار
به سحرهای حرم اُنس گرفتم یعنی:
به دم قدسی زوار! اَجِرنا مِنْ نار
به همان مادر مظلومه و تنهایی که
ماند بین در و دیوار! اَجِرنا مِنْ نار
به سرشکی که روان گشت ز چشمانم با
روضه ی داغی مسمار! اَجِرنا مِنْ نار
به غم شام غریبان اباعبدالله
که حرم گشت شرر بار! اَجِرنا مِنْ نار
به همان طفل سه ساله که پس از غارت شد
وسط شعله گرفتار! اَجِرنا مِنْ نار
- دوشنبه
- 6
- اردیبهشت
- 1400
- ساعت
- 20:18
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
- شاعر:
-
محمدمهدی مهدی پناه
ارسال دیدگاه