بند اول:
دورم
از حرم و دلتنگه
اگه پای دل لنگه
پای بدی هام ننویس
ارباب
ای همه ی امیدم
تو رو قسمت میدم
فراق و برام ننویس
می بینی که این دوری
من و بی تحمل کرده
دوباره ببین اسم تو
رو زبون من گُل کرده
میدونی که دوست دارم
دلخوشیه این روزامی
دلمو زده این دنیا
تو ولی هنوز آقامی
بند دوم:
بی تو
زندگی چه بی معناس
انگار آخره دنیاس
واسه من جامونده
اشکام
می چِکه روی گونه
مثل ابر بارونه
سینه زنِ جامونده
خواب حرم و دیده
خداکنه تعبیر شه
با مادرم ان شاالله
کرب و بلا تقدیر شه
میدونی که دوست دارم
دلخوشیه این روزامی
دلمو زده این دنیا
تو ولی هنوز آقامی
بند سوم:
بازی
نمیخوره و در بس
گریه کن این روضس
اونی که یه دیوونس
هر کس
هر چی بگه من هستم
چشامو روشون بستم
روضه ها شفاخونس
مگه میشه توی روضه
نیام و نشم گریونت
منی که یه عمره پای
سفره ها شدم مهمونت
اونی که تو رو میشناسه
جا نمیزنه میمونه
اونی که تو دنیاش باشی
دل نمی کنه میمونه
- چهارشنبه
- 15
- اردیبهشت
- 1400
- ساعت
- 3:43
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
- شاعر:
-
علی علی بیگی
ارسال دیدگاه