◾سالگرد تخریب
◾قبور ائمه ی بقیع

آشنای غمت منم آقا
توغریب دیار خود هستی
از همان کودکی قرین غمی
بین کوچه ز غصه بشکستی

بیهوا مادرت کتک خورده
من بمیرم برایت ای آقا
زود پیری سراغتان آمد
پشت در روضه ای شده برپا

تا که قبرت خراب گردیده
شرر افتاده بر دل زارم
غربتت باز شعله ور شده است
روز و شب از غم تو بیمارم

گنبدت را دوباره میسازیم
صحن کوچک به نام عبدالله
یک رواقی بنام قاسم توست
اذن میگیرم از رسول الله

تاکه وارد شوم میان حرم
ناله سر میدهم به صوت جلی
من به یاد نجف چنین گویم
صدو ده بار ذکر نادعلی

در کنار مزار ام بنین
مشک آبی دوباره آوردم
یاد دست بریده ی سقا
روضه ی علقمه به پا کردم