ای كشته ای كه بود اُحُد كربلای تو
اهلِ مدینه نوحه گران در عزای تو
شیر خدا و شیر رسول خدا تویی
ای نام سیدالشهدایی سزای تو
قبل از حسین و واقعه ی جانگداز او
زهرا گریست بر تو و بر كربلای تو
شد خلعتِ شهادت تو جامه ی رسول
جان ها فدای پیكر در خون شنای تو
ای قامتِ بلند رشادت به هر زمان
كوتاه بود عبای پیمبر برای تو
ماتم چرا گیاه به پای تو ریختند؟!
می باید آن كه ریخت سر و جان به پای تو
اعضاءِ تو ز تیغ ستم پاره پاره شد
پایان نشد به كشته شدن ماجرای تو
هر عضوت از نسیم شهادت چو گُل شكفت
در راهِ دین چو مُثله نشد كس سوای تو
شاعر:سید رضا موید خراسانی