سَأَلتُ مَن هو حُبّي؟ اُجابَ لي هو اَلقاسِم
سَلامُ الله عَلی حبّی ، سلام الله عَلَى القاسِم

من عشقت را ز شیر مادرم، نه ،بلکه قبل از آن
که عشقت با گلم آغشته شد روز ازل قاسم

زبان اَلکن ، بیان قاصر ، به وصفت واژگان ناقص
نگنجد مدح تو در بیت های صد غزل قاسم

فدای نوجوانی که به پیران درس عشق آموخت
و شد معناگر "حیِّ علی خَیرِ العَمَل" قاسم

رُخَت تابید پشت پرده ی تَهتُ الهَنَک ، زآن پس
شده "خورشید پشت ابر" هم ضرب المثل قاسم

به جانان عموهایش چنان شهد عسل اما
به جان ارزق شامی ، تعجیلِ اجل قاسم

حسین میگفت با عباس ؛ جای مجتبی خالیست
ببیند دشت را کرده ست میدان جمل قاسم

رجز میخواند و سر میزد ، رجز میخواند و سر میداد
اَنَا بنُ المُرتَضی ، اِبنُ الحَسَن ، انّی اَنَا القاسم

تنش چون کندویی پامال ثُمّ مرکبان گشت و . . .
مُنَقَّش کرد نقشی از "اَحلی مِن عسل" قاسم
.

ایمان دهقانیا