گل کرد ستاره بر روی روشن ماه
بر روی ستاره ماه می‌کرد نگاه
می‌گفت به زیر لب که ماشا‌الله
لا حول ولا قوه الا بالله
×××
از محضر دوست، وحی دیگر آورد
بر خصم نشان «هو الابتر» آورد
شاباش قدوم فاطمه، جبرائیل
«انا اعطیناک الکوثر» آورد
×××
آن نور همیشه منجلی فاطمه است
سرّ ابدی و ازلی فاطمه است
آن گل که به آفاق دهد بوی بهشت
زهرای محمد و علی فاطمه است
شاعر:سید مهدی حسینی
- شنبه
- 9
- دی
- 1391
- ساعت
- 17:1
- نوشته شده توسط
- یحیی
ارسال دیدگاه