نوحه شهادت جوادالائمه
در غربت تنهایی ام جان می سپارم
مسموم زهر کینه ام، یاری ندارم
مانند بابا دارم به لبها، وای از غریبی2
وای از غریبی، وای از غریبی، وای از غریبی2
____________________________
از زندگی با همسرم خیری ندیدم
دشمن‌ میان خانه ی خود پروریدم
دیگر رسیده، با دست همسر، عمرم به آخر2
وای از غریبی،....
_____________________________
آتش زده زهر جفا، بر جسم وجانم
همچون علیِ اکبرِ لیلا جوانم
وقت جوانی، گردیده قسمت، فیض شهادت
وای از غریبی...
____________________________
ای یادگار من علی، باز آ کنارم
تا این دم آخر شوی، بابا تو یارم
لطفی به من کن، جسم پدر را، غسل وکفن کن2
وای از غریبی...
______________________
در آخر، ذیقعده دل، در شور وشین است
اندر هوای مرقدش، در کاظمین است
هر شیعه بینی، در سوگ مولا، باشد عزادار
وای از غریبی...

شعر :اسماعیل تقوایی