• دوشنبه 3 دی 03

حاج ناصر تبسمی اردبیلی

احوالات امام محمد باقر(ع) -(ابو عینیّه مردی از مفاخر)

340

ابو  عینیّه    مردی    از     مفاخر
                    یکی    از    باوفا     یاران     باقر
چنین   بنموده   آن   والا   روایت
                    که  بودم  خدمت   پنجم   امامت
رسیدش  ناگهان  یک  مرد  شامی
                    سلامی  داد  و  گفتا   ای   گرامی
من  از  جان  دوستداران   شمایم
                    از این نعمت ز بخت خود  رضایم
مرا   سرّیست   از    بابای    مرده
                    که  دل  از  این  پریشانحال  برده
پناه     آورده ام     بر      آستانت
                    شود    جانم     فدای     خانمانت
کنون خواهم مرا  آسوده  دل  کن
                    کرم کن مشکلم را خویش حل کن
مرا  یک  والد  دل   مرده ای   بود
                    دریغا    راه    ایمان    را    نپیمود
قضا را باغ و ملک و ثروتی داشت
                    در این دنیای فانی  مکنتی  داشت
به سر   می برد    اوقات    فراغت
                    میان   باغ   خود   در    استراحت
بزیر    خاک    اندر    باغ     پنهان
                    همه سیم و زر خود  داشت  نادان
مرا  چون  با   ولایت   بود   کاری
                    پدر  ز  آنرو  نکرد  از   بنده   یاری
یگانه      وارث      ارثیّه      باشم
                    چرا  محروم  از  آن  سهمیه  باشم
تهی  دستم  خجل  از  اهل   عیالم
                    پریشان    خاطرم    آشفته    حالم
امام الرّحمه  فرمودش  که   شامی
                   تو  را  من  می برم  در  شاد  گامی
بگو   آیا    تو    که    اهل    یقینی
                    پدر  را  دوست  داری   تا   ببینی؟
چو  دیدی  زود  احوالش   بپرسی
                    مکان    دفن     اموالش     بپرسی
لذا     حضرت     باحیای      تقارن
                    به  مکتوبی  نوشتش یا ( زخارن )
امام    باقر    آن    فوق     فرشته
                    به  شامی  گفت  گیرد  آن   نوشته
رود  سوی  بقیع  در   دست   گیرد
                    بگوید   یا   ( زخارن )   نیک   بیند
کسی حاضر شود در  پیش  گامش
                   بر  او  از  قول  من  گوید   پیامش
ابو عینیّه     گوید     روز      دیگر
                    رسیدم    خدمت    فرزند     حیدر
دوباره  دیدم  آن   شامی   دم   در
                    بود    در    انتظار    شاه     محشر
حضور    حضرت    باقر     رسیدم 
                    چنین افشا نمود آن  شخص  دیدم
هر  آنچه  امر   فرمودی   سر   آمد
                    ( زخازن )    همره     بابایم     آمد
پدر  را   غرق   دیدم   در   سیاهی
                    بدو  گفتم  چه  باشد   این   تباهی
شنیدم   گفت   بر   من    یا    بنیّه
                   که  این  اجریست   بر   حُبّ   اُمیّه
هر  آنکو  دشمن  آل  رسول   است
                   در آن دنیا  ورا  آتش  شمول  است
پس از یک  گفتمان و شرح  حالش
                    بمن   بنمود    جای    دفن    مالش
خلاصه    مشکل   آن   اهل   ایمان
                    بدست  حضرت   باقر   شد   آسان
امام   باقر    اما    خویش    افتاد
                    به  دام  مهلکی  چون   دام   صیّاد
هشام  آن  دشمن  معلوم   معصوم
                    امام   عصر   را    بنمود    مسموم
به چه  جرمی  ورا  مسموم  کردند
                    ز  فرزندان   خود   محروم   کردند
امام   مهربان    عصر    خود    بود
                    شهید   راه   دین   لختی    نیاسود
وصیّت   کرد    آقا    وقت    مردن
                    کفن   باشد    ورا     پیراهن     تن
امام  صادق  آن  پور  خوش   آئین
                    ورا    اندر    بقیع   بنمود    تدفین
پسر   را   در   بغل   بگرفت    مادر
                    کنار      فاطمه     خوابید       آخر
دل ما شیعیان زین غصّه خون است
                   حسین امّا غمش از حد فزون است
تن صد  پاره اش  از  سر  جدا  بود
                    بدن  در  کربلا  سر   بر   جُدا   بود
سه روز آن پیکر  خونین  و  بی سر
                    میان خاک و خون  شد  زیب منظر
"صفا"  اجرت   دهد   فرزند    زهرا
                    امام     باقر    عبد     حیّ      یکتا

  • دوشنبه
  • 4
  • مرداد
  • 1400
  • ساعت
  • 15:37
  • نوشته شده توسط
  • یوسف اکبری

برای بارگذاری فایل در سایت اکانت مداحی بسازید



ارسال دیدگاه



ورود با حساب گوگل

ورود کاربران