از زَهـــــــــــــر كـــــــــــینه، پُــــــــر خون دلم شد
 مَــــــــــــــــــــحـــرم خـــــــــــــــانه، چون قاتلم شد
« در خـــــــــــــــــانه ام غریبم، بی یار و بی حبیبم
     مــــــــــــــــــــظلوم حسن جان، مظلوم حسن جان»
راحـــت شــــدم مـــــن،   از   درد   و   مِــــــحنت
 دیــــــــــــــــــــــــــــــدم بــــه مادر، گشته جسارت
«زخـــــــــــــــــــم زبان شنیدم، بی یار و بی حبیبم
مــــــــــــــــــــظلوم حسن جان، مظلوم حسن جان
شــــــــــهر مـــــــــــــدینه، مــــــــــاتم سرا شد (۲)
خـــــــــــــــــــــــــــتم الــــــــــمرسلین، دگر فدا شد
« صـــــــــــــــــاحب عـــــــــــــــــــــزا شده فاطمه
می كند ناله و زمزمه، مظلوم حسن جان، مظلوم حسن جان
آتــــــــــش   گـــــــــرفته،   از   غــــــم   دل   مــن
چـــــــــــــــادر    خــــــــــــــاكی،   شــد قـــاتل من
« در   خــــــانه ام غـــــریبم، بـــــی یار و بی حبیبم
مــــــــــــــــــــــظلوم حسن جان، مظلوم حسن جان»