گوشهء غربت دَه بیر گُون، شیوهء مُعتادیدن
ایلمشدیم استفاده، موقعِ آزادیدن
صبح وقتیدی فرایضدَن صورا، افسرده حال
فارغ اولموشدوم نمازِ صبحدَن، اورادیدن
اِیلمشدی دردِ غربت قلبیمه بسکه اَثر
شِکوه اِیلوردوم جفای چرخِ بَد بنیادیدن
کوه سینه، تیشه ناخن، جانِ شیریندن دویوب
یاد اِیدردوم حالِ شور انگیزیله فرهادیدن
ناگهان یتدی ندای هاتفِ غیبی منه
کی غریبِ دل شکسته، ساکت اوُل فریادیدن
گوشهء غربتده بیر تک سن دگولسن مُبتلا
ذلّتِ غُربت گوروب چوخ کیمسه لر اوتادیدن
رَسمِ عالَمدور، غریبی آختارار دائیم غَریب
سنده آختار بیر غریبی مَحبسِ بغدادیدن
گُور نجه کُنده اَیاقیندَه یاتوب زنداندا تَک
اوُن بیر اِیل دور ظلمِ اَلیله آیریلوب اولادیدن
گُوندوزی صائم، گجه قائم، یِری تاریک و تَنگ
شرحِ حالنده قلم عاجزدی استعدادیدن
تُو بَه تُو زندان، قرانلوق یِر، مُعذّب دور اوزی
یوز دوتور هر سمته تاپمور چاره استمدادیدن
همدمی غم، مونسی شیون، اَنیسی گُوز یاشی
نی کیمی دائم سیزیلدار، قیدِ اِستبدادیدن
قامتِ سَروین بوکوب بارِ بلا، اِیلوب دو تا
گَورسنور شکلِ هلالی، قامتِ شمشادیدن
حلقهء زَنجیردَن ساقِین اولوب دور خرد خرد
بیله زاهد محضرِ یکتاده یوخ زُهّادیدن
گه دوتار آغلار گُوزیله یوز مدینه سمتینه
یوخدی یا جدّا دیر بیر دادرس، افرادیدن
یوخدی هارونه دیَن موسی اَبن جَعفر نیلیوب؟
گل بو نخجیری خلاص اِیت خانهء صیّادیدن
گه بقیعه یوز دوتار سسلر آنا یا فاطمه
تنگه گلدیم گوشهء زنداندا آه و دادیدن
گاه اوز اوُغلی رضانی گه قیزی مَعصومه نی
آتشین آهیله سسلر خاطرِ ناشادیدن
گه یوزین سورتر یِره، عرض اِیلر ای ربِّ جلیل
گیچدی درد و محنتیم اندازه دن تعدادیدن
یوسفِ صدّیقی ای زندان غمیندن قورتاران
دردِ جوعی رَفع اِیدن اَطفالِ مادرزادیدن
قورتاران ای یونسی ظلماتِ بطنِ حوتدن
قدرتی هر بیر بلانی دَفع اِیدن عُبّادیدن
لطف اِیله قورتار اَمان دور کُنجِ محبسدن منی
دویموشام یارب حیاتِ عالمِ اِیجادیدن
قُدسیان آمین دیوب اوُلدی دعاسی مُستجاب
یتدی اوز مقصودینه بیر سنگدل جَلّادیدن
حضرتِ زَهرا چراغین سند خاموش اِیلدی
ظلمه باخ اَل چَکمدی مَسموم اُولان اَکبادیدن
آچمادی زنجیرینی آسوده جان تسلیم اِیده
ای قَلم زَنجیر آدی گلدی دانش سجّادیدن
مشق ویرمشدَی بونا اوز جدّی فخرالسّاجدین
رَسم دور شاگرد آلار اُوز مَشقینی استادیدن
گوشهء ویرانه دَه سجّادی زَنجیر آتدا گُور
مَحبسِ بغدادیدَه گیچ شرحِ استشهادیدن
غُلّ جامع، یاره سندن گُون دَگنده قان آخور
داد و شیون عرشه قالخور، عترتِ امجادیدن
بیر نفر یوخدور دِیه ناخوشدی زنجیرین آچون
شامیان آخر نه اِیستور بو علیلِ رادیدن
سینه سینده جمع اِیدوب زنجیری حالِ ضعفیله
اَل گوتورمور عالَمِ اِسلامده ارشادیدن
حُجّت الله مسجدِ شامه سالوبدور اِنقلاب
ذکر اِیدور نام و نشان آباء و هم اجدادیدن
سسلنور ای شامین اَهلی، من علی فرزندیَم
حشردَه قیلّام شکایت سیز اِیدن بیدادیدن
ای خدای مُقتدر، ای قدرتی عقله مُحیط
ای اوُلان اعمالِ خلقین ناظری مِرصادیدن
من (حسینی) عاجزم، سن قدرتون اظهار اِیله
قدرتونله تیز خلاص اِئت، بو خَراب آبادیدن
- سه شنبه
- 30
- شهریور
- 1400
- ساعت
- 21:39
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
سعدی زمان سیدرضا حسینی
ارسال دیدگاه