ای عکسِ جمالِ کبریایی
ای سایه رحمتِ خدایی
ای صدرنشینِ سدرهُ منزل
ای روشنی سراچهُ دل
ای نقشِ جریدهء عنایت
سلطانِ قلمروِ ولایت
ای نظمِ جهانِ خلقت، از تو
ای وجههُ آدمیت از تو
ای هشت بهشت، خاکِ کویت
ای خُلدِ بَرین در آرزویت
ای قبلهُ عارفان مطافت
ای کعبه همیشه در طوافت
ای شمعِ جلالِ بزمِ عُرفان
سلطانِ زَمن، شهِ خراسان
این خطه که چرخ چون تو ماه است
بر اهلِ یقین، پناهگاه است
جویند به جِد، اهلِ اُلفت
از خاکِ تو کیمیای عزّت
شد از همه جا کسی که ماُیوس
رو کرد به خاکِ خطهُ طوس
کاین جاست پناهِ بی پناهان
اینجاست صفای رو سیاهان
این درگهِ رشگ عرشِ اَعلا
بر فوجِ ملک بوَد مُصلّا
چون فرش، عجب نه گر بدین در
جبریلِ اَمین فِکنده شَهپر
ای صادرِ جیبِ صبحِ اوّل
آرامِ دلِ نَبیّ مُرسل
ای نورِ نخست و میرِ هشتم
هستی زِ تو غرق در تنعّم
ای ذاتِ تو نور رَسته از نور
عالم زِ تو غرقِ نور، چون طور
با جمله نیازِ، کُون و اِمکان
بر خوانِ نوالِ توست مهمان
عالم همه عاشق و تو مقصود
هستی همه فانی و تو موجود
زایر به دو کُون یافت عزّت
ای فیضِ تشرفِ زیارت
ای جوشش چشمه سار رحمت
مائیم و ز معصیت ندامت
بزدای ز لوح دل سیاهی
ای جلوه رحمت الهی
لطفت نشود به حشر اگر یار
ای وای به حال معصیت کار
ای از تو شکوه پادشاهی
بر بنده ی کمترین نگاهی
تا نقش ولای توست در دل
تا یاد تو مونس است بر دل
تا درد مرا تو چاره سازی
نازم به جهان ز بی نیازی
سوگند به جان، جانِ اَحمد
زَهرا، گلِ گلشنِ محمّد
مامِ تو و مادرِ فضیلت
دریای لئالیِ امامت
سرمایه دهِ عفافِ مریم
فخریه دودمانِ آدم
قندیل سرای پارسایی
آویزهء طاقِ کبریایی
تندیسِ وَفا و هیکلِ شرم
تصویرِ حیا و نقشِ آزرم
معنای فصول زهد و تقوا
مصداقِ عبارتِ فداها
کاین بندهَ بینوا و درویش
نومید مکن زِ درگهِ خویش
یا رب به دعای صبح خیزان
از سوزِ فراقِ اشک ریزان
یارب به نیازِ شب نشینان
دلسوختگان، غم آفرینان
با رحمتِ خود پناهمان ده
در بزمِ قبول راهمان ده
- چهارشنبه
- 31
- شهریور
- 1400
- ساعت
- 17:34
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
محمد عابد
ارسال دیدگاه