یا امام رضا(ع)

از کودکیم شیفته ی کوی رضایم
با مرغ دلم پرزده روسوی رضایم

ازبین همه رایحه های خوش دنیا
دلبسته ی آن نکهت خوشبوی رضایم

افتاده ام اندر کف صیاد زمانه
او ضامن آهو و من آهوی رضایم

من صاحب حاجاتم واو باب حوائج
مسکین سراپرده ی دلجوی رضایم

او حضرت عشقست ومنم عاشق مجنون
در بند خم سلسله ی موی رضایم

مصداق بهشت است حریم حرم او
مشتاق به این جنت نیکوی رضایم

آرام دل من بود آن مرقد زیبا
هرسو که روم عاقبت همسوی رضایم

راه حرمش راه رسیدن به کمال است
بگذاشته پا در ره و رهجوی رضایم

شافی بود ومقصد بیمار شفا جو
بیمارم و محتاج به داروی رضایم

سر می زند او زائر خود روز قیامت
در آرزوی دیدن مهروی رضایم

شعر:اسماعیل تقوایی