یک  کربلا  برای غمت ، گریه کرده ام
با گریه های محتشمت ، گریه کرده ام

من روضه خوانم و غم تو می کشد مرا
از بس  برای قد خمـت ، گریه  کرده ام

چشمم به دست های میان دار بوده است
با ضرب سینه ی دو دمت ، گریه کرده ام

خیرُالاُمور  زندگیم  ،  روضه ی  تو  شد
در  زیر  سایه ی علمت  ،  گریه کرده ام

هم دست داده ای و هم انگشتری حسین
از این سخاوتت ، کرمت ، گریه کرده ام

ابن الشبیب روضه‌ی زخم تنت شدم ...
از غصه ی سپاه کمت ، گریه کرده ام

مَن بَکَّتِ السَما ُٕ شنیدم ... و بعد با
اهل خیام محترمت ، گریه کرده ام

هی ناله میزدی « ولدی بعدک العفا »...
با آن صدای زیر و بمت ، گریه کرده ام

من خواب دیده ام که شبی زائرت شدم
 تنها نشسته در حرمت ، گریه می کنم