اي همسر گرامي پيغمبر
ام الائمه فاطمه را مادر
تبريک جنّ و انس گوارايت
کامشب خداي داده تو را کوثر
اين است نخل آرزوي طاها
اين است ميوة دل پيغمبر
اين است جان پاک رسول ا...
اين است بر جمال خدا مظهر
اين است آن سپهر که آينده
سادات عالمند ورا اختر
از منطقش صداي خدا بشنو
در صورتش جمال خدا بنگر
لبخند مي زنند به رخسارش
سارا و مريم، آسيه و هاجر
برگير رو نما ز رسول الله
تا بنگرد به صورت اين دختر
تو هست خويش را به خدا دادي
حق هديه کرد بر تو چنين گوهر
اين گوهري که داد خدا بر تو
در مخزنش نداشت از اين بهتر
اين است بر رجال جهان بانو
اين است بر زنان جنان سرور
انسيه صورت است و محمد خو
حوريه سيرت است و خدا منظر
در حيرتم که فاطمه آوردي
يا زاده اي پيامبري ديگر
خوانم خداش، نيست خدا راضي
گويم بشر بشر نکند باور
دُرَي که داشت، در يم رحمت جا
سيبي که بود، نخل خدا را بر
اين است دختري که خداوندش
فرموده است، فاطمه اطهر
افضل ز انبياست به جز احمد
برتر ز اولياست به جز حيدر
با اين همه رسول خدا بوسيد
او را جبين و صورت و دست و سر
هم شخص مصطفاش مديحت خوان
هم نطق مرتضاش ثنا گستر
انسيه اي که خواجة لولاکش
بگرفته چون کتاب خدا در بر
حوريه اي که پيش تر از خلقت
آغوش کبرياش شدي بستر
آرد نماز سجده به پاي او
بر خاک بندگي چو گذارد سر
در زير پاي فضه ي دربارش
روح القدس گشوده ز هم شهپر
خورشيد، بي فروغ تجلايش
چون آتشي است در دل خاکستر
چشمي که از خداش جدا بيند
گردد شعاع مهر در آن خنجر
جز مهر او نجوشدم از سينه
جز وصف او نرويدم از حنجر
جز ذکر او نگفته ام از آغاز
جز مدح او نگويم تا آخر
بي مهر او قسم به خدا هرگز
جنت به هيچ کس نگشايد در
پيغمبري نجات نخواهد يافت
بي دوستي فاطمه در محشر
بر خاک فضه اش نرسد هرگز
عالم اگر شود همه سيم و زر
با يک اشاره اش همگي سلمان
با يک نظاره اش همگان بوذر
متن اوامرش همه جا معروف
کل نواهيش همه از منکر
يک لحظه دل برد ز دو صد يوسف
چشم افکند اگر به روي قنبر
پاي محب او به سر رضوان
جاي عدوي او به دل آذر
شد يک تنه سپاه علي ، نگذاشت
يک موي کم شود ز سر حيدر
يک شهر با علي همگي دشمن
يک فاطمه بر او شده يک لشکر
صحرا و خانه و اُحد و مسجد
شد در حمايت علي اش سنگر
تا روز حشر بحر ولايت را
کشتي علي است، فاطمه اش لنگر
«ميثم» بگير درس ولايت را
زين مادر حسين و حسن پرور