فاطمه بود و كران تا بيكراني در بهشت
مي دميد از مقدمش هر روز جاني در بهشت
قبل از اينكه پا گذارد بر زمين باباي او
داشت از انوار زهرا آسماني در بهشت
ساره و آسيه و حوا و مريم دور او
داشت از اين دست زهرا خادماني در بهشت
پخش ميشد با صداي جبرئيل از ساق عرش
پنج نوبت در طواف او اذاني در بهشت
پس زمين گنجايش نور وجودش را نداشت
عكس آن بي نور او آمد خزاني در بهشت
حيف از آن هجده نفس كه او كشيده در زمين
سجده ميكرده ملك بر او زماني در بهشت
با كسي كه گفته شد هذا محب الفاطمه
دارد از لطف علي جا و مكاني در بهشت
پس خودش حب خودش را بين ما تقسيم كرد
خواست تا از ما بسازد دوستاني در بهشت...
- یکشنبه
- 25
- دی
- 1401
- ساعت
- 9:42
- نوشته شده توسط
- فاطمه سرسخت
- شاعر:
-
ناشناس ؟؟؟
ارسال دیدگاه