امشب، گشته، مشهد وکاظمین سیه پوش
آید، ز هر سو، ناله ی وا جواد برگوش

بهر رضا نور دوعین است
غرق عزایش عالمین است
وا اسفا و واجوادا۲
___________________________________
همچون، مجتبی،میان خانه بی حبیب است
از، سوی همسر، زهر جفا، براو نصیب است

شد جگر او پاره پاره
نمانده دیگر راه چاره
وا اسفا....
_____________________________________
دور از، مدینه، در غربتش، جان می سپارد
نباشد، هادی اش، که سر بزانویش گذارد

امام ما خیلی جوان است
زسوز زهر، قدش کمان است
وااسفا....
____________________________________
علیِ، اکبرِ، مولا رضا، رود ز دنیا
بگرید،به جنت، برای او حضرت زهرا

تقی شهید راه دین است
شیعه به سوگ او غمین است
وا اسفا....

شعر:اسماعیل تقوایی