یا حضرت سقا علیه السلام

قیاسِ روی تو با ماه، اشتباه بُوَد

که زیر پای تو در سجده، ماه بُوَد

تو را سروده خداوند، واژه واژه به عشق

چه جای شعرِ منِ روسیاه بُوَد

دهد حواله به دستانِ ساقی حرمش

دخیل توست دلِ هرکه بی پناه بُوَد

بهشت، دورِ سرِ گنبد تو می گردد

و عرش، کنجی از آن صحن و بارگاه بُوَد

چه خوب شد که رسیدم به فخرِ نوکریت

گدای کوی تو عباس، پادشاه بُوَد

شکسته تر ز همیشه سراغت آمده ام

امید من به علمدار این سپاه بُوَد

میان روضه و اشک و غزل، پریشانم     

همیشه حال دلم با تو روبراه بُوَد

نعیمه امامی اشلق