اِی که از سُوزِ تُو پِیداست تَمنای حُسین
روزِه یَعنی عَطش و رُوضهء لَبهای حُسین
روزِه یَعنی که به تَکبیرة الِاحرامِ سَحر
قَصدِ قُربَت کُنی از مَسجدِ الاَقصای حُسین
روزِه چُون حُر به کِنار آمَدن از راهِ خَطاست
چِشم پُوشیدَن از غِیر و تَماشای حُسین
اِین حَبَیب اَست که یِک روزِه به دَست آوَردَه اَست
سَندِ دِیدنِ مَحبُوب بِه اِمضای حُسین
روزِه یَعنی که بِخواهی به دُعای شَبِ قَدر
شوُقِ پِیوَستَنِ یِک قَطرِه بِه دَریای حُسین
روزِه یَعنی که به صَحرای بَلا، جام بِه دَست
آب بُردَن بِه سُوی خِیمهء گُلهای حُسین
روزِه یَعنی که تَوَقُف به لَبِ شَطِ فَرات
اِقتدا کَردنِ سی روزِ بِه سَقای حُسین
وَقتِ اِفطار شد اِی سُوختِه دَر آتَشِ دِل
روزِه یَعنی عَطش و رُوضهء لَب های حُسین
- شنبه
- 14
- مرداد
- 1402
- ساعت
- 23:26
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
استاد محمد جواد غفورزاده
ارسال دیدگاه