بند اول
با اعتماد بیا تو روضه
با اعتقاد تو بزن سینه
اونی که نوکر اربابه
غمی تو دنیا نمی‌بینه
تربتت شفامه
اسم ارباب حسین من اسم دوامه
توی روضه جون بدم ؟! این دیگه از خدامه
آخه عمری جار زدم فقط حسین اقامه
بیخیال مردم زمونه فقط حسین عشقه
اونی که درد مارو می‌دونه فقط حسین عشقه اونه که برای ما میمونه فقط حسین عشقه
بند دوم :
از ته دل اینو میخونم
تویی امیر و منم بنده
بدون روضه میمیرم من
من نفسم به شما بنده
نعم الامیرم
شده تنهایی برات روضه حسین میگیرم
تو کسو کار منی بدون تو میمیرم
فخرم اینه که تو شاهی و منم فقیرم
توی سختیا همش باهامه فقط حسین اقامه
نوکریش وصیت بابامه فقط حسین آقامه
من مریض عشقشم ، دوامه فقط حسین اقامه
- پنج شنبه
- 30
- شهریور
- 1402
- ساعت
- 19:1
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
کربلایی محسن پور جهانگیر
ارسال دیدگاه