منم گدای رقیه
جونم فدای رقیه
خودش یه شعرِ بلنده
نام زیبای رقیه
زهرای سه ساله ی قافله
عالم محضرِ شما سائله
گریه پای روضه هات می‌دونم
بالاتره از هر نافله
چقد گدا داری دست پر عطا داری
تو شهر شام بی بی صحن کربلا داری
چقد تو کُشته ، مُرده تو عاشقا داری
برا مریضامون نسخه ی شفا داری
بانیه روضه رقیه
دلیل بغضه رقیه
می بره روحمو بالا
لحظه به لحظه رقیه
عالم بی چاره ، چاره ش تویی
عباس ماهه و ستاره ش تویی
زینب ثانیِ خود فاطمه ست
جانم ، تکرار دوباره ش تویی
ملیکه ی دنیا ، ای شفیعه ی عقبا
با چادرت میشی مثل مادرت زهرا
گره گشایی کن از امور نوکرها
بکن سفارش ، مارو به محضر بابا
- سه شنبه
- 18
- مهر
- 1402
- ساعت
- 12:25
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
حسین رحمانی
ارسال دیدگاه