غریب و بی کسم در این کوفه
چشام به راهه کوفه معطوفه
آقا نیا به کوفه و برگرد
جلوچشام روضه مکشوفه
کوچه های کوفه همه
پرازفریبه و نیرنگه
با نامه گفتن که بیا
سرا پر از خیاله جنگه
به روی بام خونه ها
آتیشو خاکو چوبو سنگه
سفیر تو تنها شده
میونه کوچه بلا
دلنگرونم برا تو
اعوذ مِن کرببلا
تو شهر بی مروتی
سرازتنم میشه جدا
میبینم اون روزی رو که
تو هم میری به قتلگاه
کوفه نیا کوفه نیا8
#بند_دوم
روی پیشونیم عرقه سرده
کوفه پر از مردم نامرده
الهی لال بشم همه اینجا
پِیِ کنیزن و پِیِ برده
همون یتیمایی که از
دسته علی نون خوردن
یه روز میاد که میبینی
یتیمای تورو آزردن
خلخالو گوشواره های
همه اهله حرم رو بردن
سه شعبه دارن میسازن
اصغرو باخودت نیار
رحمی به شیرخوار ندارن
مردمه پسته این دیار
رقیه رو نیاری که
دستای سنگینی دارن
کوچیک بزرگ نمیشناسن
به هیچکی رحمی ندارن
کوفه نیا کوفه نیا
- شنبه
- 22
- مهر
- 1402
- ساعت
- 23:3
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
مرتضی سراوانی گرگانی
ارسال دیدگاه