محشر جانسوز

 *

در غـروب  ياس  طوفان  گشت  برپا  با  علــــي (ع)

موج  موج   از ديده  خون بگريست  دريا با علي (ع)

چاه  را  در  حسرت ِ  اشك  ِ  زلالـــي    تشنـــــــه تر

ماه  را  در  سينه  غربت هــاي  فــــردا   با علي (ع)

آسمـان  نـامهـربـانــي    در   زمين   را   شاهد  است

عــــشق   مي نالــيد   آن  هنگام   تنـها   بــا علي (ع)

در  دل  ِ  ظلمت   نفوس   شــــهر   ساكت   بود   ليك

محشري   جـــانسوز  داير  كرد  صحرا  با علي (ع)

محضــــر   بشكستهْ بــا ل   انبــوهي   از  جنّ  و ملك

در  تضـرّع   دســت   مي بــردند   بالا   با  علي (ع)

ابر ِ آهــــي   بود  و   باران  بر  گل ِ روي حسن (ع)

باغ  ِعـــــرفان  را  جـلايـــي   بيش  پيدا  با علي (ع)

گاه بر زينب (س)  نگاهي داشت گاهي بر حسين (ع)

آسمان را بر زمين مي دوخت زهرا (س) با علي (ع)

پر كشيد  از محبس  ِ خاك  ِ  پر از  خون  فاطمه (س)

تا  كـــه   آينـده  چــــه   خواهد  گفت  آيا  با علي (ع)

اولين   مظلوم ِ  تــاريخ  است   بي شك  مرتضي (ع)

تازه  گردیده  هـــرآني   سوزش  ما   با علي (ع)

در  غـــزل   نتوان  خلاصه  كرد  اين  غمنامــــه  را

سينه ي  افـلاك   دارد   داستـــانها   بــــا   علـــي (ع)

تا  ستم  هست  و  عــــدالـت   پيش  ِ  نامردان   اسـير

بار ِ  محنت   مي كشد   احساس  دادا   با  علـــي (ع)

دادا بیلوردی