ذیقعده از ره آمد و پر شد هوای عشق
دل با صفا شد از قدم با صفای عشق
سلطان عشق آمد و آمد رضای عشق
عالم دخیل بسته به صحن و سرای عشق
خورشید آسمان شرری کم ز گنبدش
خیل ملک غلام غلامان مرقدش
موسی الرضاستی و دو عالم غلام او
مستان عشق، می زده عمری زجام او
عیسی و نوح در طلب یک سلام او
خورده سند تمام دو عالم به نام او
در او تمام مهر خدا منجلی شده
اول رضای خانه و سوم علی شده
خورشید عشق، جلوه ی دادار آمده
یوسف به عشق او سر بازار آمده
با جلوه ای ز احمد مختار آمده
یا نه، دوباره حیدر کرار آمده
زهرا دوباره مادر و صاحب پسر شده
شادی کنید، موسی جعفر پدر شده
از روی ناز و پاک رضا بوسه چیدنی
الله اکبر از لب موسی شنیدنی
در روی نجمه اشک و تبسم چه دیدنی
ناز نگاه حیدری اش بس خریدنی
روح الامین ستاره بریزد برای او
اسفند دانه دانه بسوزد برای او
مجذوب عشق و جذبه ی ابرو شدن خوش است
صید کمند رشته ی گیسو شدن خوش است
عبد مطیع و محو هوالهو شدن خوش است
آری فدای ضامن آهو شدن خوش است
در هر زمان امیر خراسان ما رضاست
در خاک طوس قبله ی ایران ما رضاست
از راه دور کفتر بام حرم شدم
من زائر حرم به دو چشم ترم شدم
کاسه به دست صحن خدای کرم شدم
محو جمال حق همه پا تا سرم شدم
این جا تمام رحمت حق بیکران بود
بال فرشته جاروی این آستان بود
هر شب به عشق او پر فریاد بوده ام
در صحن او پر از تب فرهاد بوده ام
چندی مقیم صحن گهرشاد بوده ام
عمری دخیل پنجره فولاد بوده ام
مهرش به سینه های گرفته صفا دهد
دارم امید عیدی مان کربلا دهد
شاعر : ناصر شهریاری