من حاضرم براي حسين(ع) ترك سر كنم
 آماده ام به راه ولايش خطر كنم
مظلوم تر از عموي غريبم نديده ام
 از غربتش تمامي عالم خبر كنم
اين كار عشق و دل بُوَد اي عقل برو كنار  
مستانه سوي حضرت دلبر سفر كنم
تنها فتاده و همه با كينه مي زنند  
ديگر نبايد عمّه ز رفتن حذر كنم
با گريه مي دوم ز حرم سوي قتلگاه
 از بين تير و نيزه و شمشير گذر كنم
تابي ندارد اين دل محزون و كوچكم
 آخر چگونه زخم تنش را نظر كنم
لبهاي تشنه اش كه ترك خورده از عطش
 با قطره هاي شبنم اين ديده تر كنم
تيغي اگر عدو بِكِشد بهر كشتنش
 مردانه هر دو دست خودم را سپر كنم
من وارث غريبي بازو شكسته ام
 بايد ز كوچه گويم و ياد پدر كنم
در قتلگاه كرببلا جاي مجتبي ع
 من حاضرم براي حسين(ع) ترك سر كنم