ای علیّ بن موسی جعفر
گلبن بوستان پیغمبر
گرد نعلینت ای مسیحادم
سرمه چشم مردم عالم
حَرَمت قبله گاه اهل نیاز
دَرِجودت به روی هرکس باز
صاحبان سریر و مسند و تاج
به گدایی زدرگهت محتاج
هرکه در دامن تو آویزد
گرد عصیان زدامنش ریزد
شهر یاران گدای خوان تواند
بنده خاک آستان تواند
کو امیری که خاک پای تو نیست؟
کو غریبی که آشنای تو نیست
در حریمت زسفره لاهوت
می رسد هر گرسنه ای را قوت
تو پناه امیدوارانی
در کویر نیاز،بارانی
در حریم تو گوش جان فلک
می نیوشد صفیر بال ملک
ما سوا تشنه و تو دریایی
همگی بنده و تو مولایی
نیست اینجا دری که اهل نیاز
رود و ناامید گردد باز
خفته در پای این خجسته بنا
پاره ای از تن رسول خدا
خفته ای کو همیشه بیدار است
یار و مشکل گشای زوّار است
خضر اینجا ز جویبار ثواب
می کند کام تشنگان سیراب
یوسف مصر اهل بیت اینجاست
بنگر از بوی پیرهن پیداست
بر در آستانه اش از فرش
نردبان دعا کشیده به عرش
لطف او بر جهانیان شامل
چه عجب گر گدا بود کاهل
ای سر من تصدق قدمت
ای دل من کبوتر حرمت
ای نثار تو بهترین جانها
ضامن آهوی بیابناها
من همان آهوی بیابانم
از تو امیدوار احسانم
نه خطا گفتم ای امام روف
ای به اوصاف احمدی موصوف
هوی دشت را گناهی نیست
همچو من نامه سیاهی نیست
لیک با آنکه غرق عصیانم
خاری از طرف این گلستانم
نیستم تا امید از کرمت
رویِ حاجت نتابم از حرمت
گر خطا کرده ام تو چشم بپوش
زین غلام غریب حلقه به دوش
روز محشر پناه باش مرا
شافع و عذر خواه باش مرا
شاعر:ذبیح الله صابکار