در مذهب عشاق به جز دوست کسی نیست   
اندر دو جهان جز کرمش دادرسی نیست
در هر نفس اندر نفس عارف و عامی         
جز از دم رحمان و رحمیش نفسی نیست
دادیم به سودای تو دین و دل و جان را       
ای جان جهان غیر تو ما را هوسی نیست
از واقعه ی عشق تو دامان و کناری     
نبود که ز آب مژه رود ارسی نیست
در طور مناجات دلت وادی ایمن              
جز نور تو در دیده  موسی قبسی نیست
باز است و عیان بر تو ره کعبه مقصود       
لازم به نشان ره و بانگ جرسی نیست
جان طایر قدس است در این کلبه محنت        
جز قید تن خسته مرا و را قفسی نیست
آنجای که جبرئیل امین بال فرو ریخت       
در ساحت قدسش طیران مگسی نیست
در خرقه ی آلوده ی شیدا زدی آتش
هم خرمن هستیش بسوزان که کسی نیست
شاعر:شیدای شیرازی