به جان مشتاق دیدار تو هستم               
که از روز ازل دل بر تو بستم
نه از شامم نه امروز و نه دیروز            
که از مشتاق صحرای الستم
ز خان نعمت تو ای دریغا            
نمک خوردم نمکدان را شکستم
تو خورشید همه خورشیدهایی      
ولی من ذره ای ناچیز و پستم
تو عطر ناب گلهای بهشتی            
ولی من خار بی مقدار هستم
فقیرم دردمندم مستمندم
چه گویم بیش ازین اینم که هستم