خدمت
آزاده‌گان قهرمان
اسیر نفس منم قهرمان دورانی
جهادگر شده‌ای در مسیر طولانی
تو با ولای محبت همیشه آزادی
به شانت هرچه بگویم تو بهتر از آنی
سالگرد ورود آزاده‌گان سرافراز را به ایران اسلامی
تبریک و تهنیت عرض میکنم امید است که این مجاهداتها که باعث استحکام
اسلام و جمهوری اسلامی شد قبول درگاه حق واقع شود
#مرتضی_محمودپور
@haajmorteza
خاطرم نیست كه از كی به تو عاشق شده‌ام
به تو عاشق شده فارغ ز خلایق شده‌ام
پسر و دختر در محضر عشق است عزیز
كه شود خادم مولا، چه غلام و چه كنیز
پدرم گفت كه میلاد تو در یاد من است
مژده دادند كه نوزاد شما سینه‌زن است
خاطرم هست كه دادند مرا آب حیات
باز شد كام من از تربت و از آب فرات
نه من از روز ولادت شده‌ام مرده‌ی تو
دلم از روز ازل بود گره‌خورده‌ی تو
خاطرم هست به گوشم چو اذان می‌گفتند
دین من حب شما بود، از آن می‌گفتند
شیر مادر كه به جانم غم تو ریخته بود
نمكی داشت كه با اشك درآمیخته بود
شهد شیر و نمك اشك به جانم چو نشست
دلم از غصه ترك خورد، شنیدم كه شكست
مادرم بود كنیز و پدرم نوكر تو
خانه‌زا
قفس بشکست آزادی عیان شد
اسیران را رهایی ارمغان شد
پرستوها به خانه باز گشتند
وطن مستقبل آزادگان شد
مسیر مرز تا هر شهر مقصد
زسوی مردم ما گل فشان شد
گل شادی به هرجا شد شکوفا
تمام ملت ما شادمان شد
دوباره خاک پر مهر شهیدان
پذیرای گروهی قهرمان شد
سرود عاشقی خواندند یاران
کجایید ای شهیدان،برزبان شد
مه مرداد وروز بیست با شش
به تقویم دل ما جاودان شد
شعر:اسماعیل تقوایی
به یاران آزاده از ما درود
بخوانید ای دوستان این سرود
سرود دلیران آزاده را
به راه وطن جان و سر داده را
بخوانید این فصه راستان
ز آزادگی سر کنم داستان
چو آزادگی پاکبازی بود
ره و رسم آن سر فرازی بود
درودم به آزادگان جهان
به آن پاکبازان روشن روان
به آنان که کردند جان را فدا
به راه عدالت به راه خدا
پس آنان که در ملک آزاده اند
به برپایی داد جان داده اند
که آزادگی راه و رسم خداست
ره عدل و داد است این راه راست
شاعر : البرز چلبی
میخواستم شعری بگویم در هوایت
شعری برای جاودان بانگِ رهایت
یک مثنوی از دستهای مهربانت
منظومهای بالا بلند از چشمهایت
میخواستم شعری... ولی شرمنده هستم
شرمندهتر از اینکه میخوانم برایت!
وقتی زمین، بر گامهایت بوسه میزد
میریخت گُل، هفت آسمان، بر ردپایت
نورِ خدا در سینهات تا شعلهور شد
صد کهکشان، گرما گرفت از روشنایت
طومارِ تاریکی و درد و رنجِ انسان
پیچیده شد دَر هم، به اعجازِ دعایت
خواب جهان، آشفته شد، وقتی که پیچید
در قلّه تاریخ، پژواک صدایت...
این شعرِ تَر، نَه! شرمِ دیگر، از من... اما
میخواستم شعری بگویم در هوایت
شاعر:مهدی خلیلیان
آمدي و بوي قفس مي دهي
زخم تنت را به که پس مي دهي؟
آمده اي حنجره ات مال ما
زخم تنت نوبر آمال ما
آمدنت آمدني بوده است
رنگ نگاهت چمني بوده است
راست بگو با که، کجا بوده اي؟
گرم ملاقات خدا بوده اي؟
آمدي و حرف قفس مي زني؟
تند زدي بال و نفس مي زني
خاطره کنج قفس تازه کن
صبر کن، آهسته، نفس تازه کن
خاک پر از عطر بهاري شده
چشم و دلم آينه کاري شده
سردي من، در قدمت گرم باد
من سرو پا گوش، دمت گرم باد!
شاعر:علیرضادهرویه
سراپا اگر زرد وپژمرده ايم
ولي دل به پاييز نسپرده ايم
چو گلدان خالي لب پنجره
پر از خاطرات ترک خورده ايم
اگر داغ دل بود، ما ديده ايم
اگر خون دل بود، ما خورده ايم
اگر دل، دليل است، آورده ايم
اگر داغ، شرط است، ما برده ايم
اگر دشنه دشمنان، گردنيم
اگر خنجر دوستان، گرده ايم
گواهي بخواهيد، اينک گواه
همين زخمي هايي که نشمرده ايم
دلي سربلند و سري سر به زير
از اين دست، عمري به سر برده ايم
شاعر:قیصرامین پور
بوي بهاران مي دهي اي فرد آزاد
اي از تو خاک ميهنم آباد آباد
بنشين به روي چشمم اي پيک بهاري
کز دوري ات آتش به جان ما در افتاد
اي افتخار کشور اي فرزند قرآن!
اي با تو روشن، آسمان از نور ايمان!
بنشين دمي تا بوسه بارد از نگاهم
ما را به لبخندي کن اي آلاله، مهمان
اي گام هايت، سجده گاه شبنم و گل
اي در گلويت، نغمه تب دار بلبل
باز آمدي از شهر غم، منزل مبارک
خاک وطن، فرش قدم هاي تو اي گل
باز آمدي از سمت شب اي مايه ناز
اي از تو باغ آسمان سرشار آواز
گلبانگ شادي از تو در کوه و در و دشت
پيچيده همچون نغمه قمري به پرواز
اي از تبسم، مهربان تر، مرد صحرا!
از ديدنت، گل کرده اشکم همچو دريا
تا آمدي، بوي بهاران با تو
اي همه زنجيريان بند گسسته
اي به سرسنگ جام ننگ شكسته
اي ز شما نام مرد رنگ گرفته
اي همه بر تارك زمانه بنشسته
اي سرتان سز
اي دمتان گرم
اي همه ابر و نكرده خم به اسيري
اي همه اسطوره هاي پاك دليري
جان و تنم خاك رهگذر شما باد
دست خداي بزرگ يار شما باد
اي دلتان پاك روح شرف خون رزم جان جهانيد
بند گسل پاكزاد پاك روانيد
مردمك چشم مردمان زمانيد
عطر اميديد
بانگ امانيد
نادره مرديد
شير زنانيد
اي همه تن داغگاه عطصه ي نخجير
اي به قفس دست و پاي بسته به زنجير
اي همه مردي
بند گسل باد دست عقده گشايت
جان من و جان ملتي به فدايت
بانگ بزن بانگ دير پاي رهايي
سقف فلك پر طنين ز شور و نوايت
مشعل عشق و اميد باد به دستت
بن
زِ هِجرِ یار دلم غیرِ سوز و آه ندارد
به قاب چهره ی شان طاقت نگاه ندارد
همه فدایی و جان برکفِ امام حسینند
فدای دو‌ست شدن ارتش و سپاه ندارد
خروشِ ارتشِ جان برکف و سپاهِ دلاور
دلیل وحشت خصم است و شیخ و شاه ندارد
همیشه مردم ما در طَریقِ کرب و بلایند
که این مسیرِ شرف هست و اشتباه ندارد
فدای آنکه عزیز خدا و جانِ رسول است
وَ مِهرِ غیرِ وِی اصلاً به قلب راه ندارد
فدای آنکه به او خواهرِ شکسته دلش گفت
((پناهِ عالمیان زینبت پناه ندارد))
