امام باقر وامام صادق(ع)فرمودند
«پیامبراکرم(ص) نمی خوابید مگر پس از ان که صورت فاطمه را می بوسید، صورت خود را روی سینه فاطمه می گذاشت و برای او دعا می کرد.»
و در روایتی دیگر چنین آمده است:
«تا این که تمام صفحه پیشانی فاطمه و یا میان سینه او را می بوسید»[1]
در این گونه رفتار و انتخاب موضوع بوسة حضرت رسول خدا(ص) انسان دچار حیرت و سرگردانی می شود که این چه رفتاری است که یک پدر با دختر خود و یک پدر با نوه خود دارد.
گاهی بین سینه فاطمه و گاهی پهنه صورت او را، گاهی لب های حسین و گاهی زیر گلوی او را می بوسید.
آیا این رفتار را از انسانی که آینده را همچون آینه ای در پیش روی خود می بیند اشاره به موضوع ورود آن جنایات عظیم نیست؟! آیا رفتار حضرتش به فشار در و دیوار، و ورود میخ در به همان جای سینه که می بوسد، و خوردن سیلی به همان جای صورت و نواختن چوب بر همان جای لب، و بریدن خنجر همان جای گلو را اشاره ندارد؟!
گریزی به کربلا
این یک بوسه گاه پیامبر بود که بین در و دیوارگذاشتند و با میخ در ان را آزردند و با تازیانه زدند، یک بوسه گاه هم در کربلا زیر چکمه دشمن و زیر سم ستوران قرار گرفت؛ آن زمان که حسین بن علی(ع) در گودال قتلگاه در حال احتضار افتاده بود که ناگاه سینه اش خیلی سنگین شد. حضرت فرمود: کیستی؟ هر که هستی جای بلندی نشسته ای: «لقد ارتقیت مرتقی عظیما طال ما قبله رسول الله»[2]
جای بسیار بلندی پا گذاشته ای این جا را پیامبر(ص) مکرر بوسیده است. اما طولی نکشید که دیدند صدای تکبیر بلند شد. به امام سجاد(ع) عرض کردند: این دگرگونی در کربلا چیست؟! فرمود: بنگرید سر مطهر پدرم بر بالای نی است!
و سیعلم الذین ظلموا ای منقلب ینقلبون
[1]              - فا طمه الزهرا بهجه قلب المصطفی، ص 168.
[2]              مقتل ابن مخنف، ص 91.
منبع: كتاب آتش در حرم