دنیای پر فریب مرا کور کرده است
این فرع از اصول مرا دور کرده است
شیطان برای اینکه جدا باشم از خدا
دورم بساط عیش و طرب جور کرده است
شیرینیِّ نوای تو را حس نمی کنم
گویا گناه  طبع مرا شور کرده است
هر چند مجرم و بدم امّا ببین کریم
مهمان مرا  به ماه پر از نور کرده است
قدری برای قدرشناسی نداشتم
ناممکنم به واسطه مقدور کرده است
این بی بها  به نام علی پر بها شده
من را غلام فاطمه منظور کرده است
پوشانده پیش خلق عیوب و خطای من
ستـــّــار عار  ِکار چه مستور کرده است؟!
آقا کنارم آمد و او را ندیده ام
 دنیای پر فریب مرا کور کرده است
 

شاعر : حسین ایمانی