میون کوچه ی غمها     روی خاک افتاده مادر
صورتش سرخ و کبوده     وای امون از دل حیدر (یاس پرپر)
آسمون تاره – یه گوشواره –روی خاک افتاده از گوش ستاره
یه زن تنها – نگاش دریا – علی از دیدنش طاقت نداره
ای کبوتر مدینه!     پر و بالت و شکستن
فاطمه! با زدنِ تو    دستای علی رو بستن(دل شکستن)
صورتت نیلی– با اون سیلی– بمیرم پلک خسته ت وا نمی شه
تکه گوشواره– روی خاکها – تا که مهدی نیاد پیدا نمی شه
ای قیامت قامت من      چرا پشت در نشستی
چرا با گوشه ی معجر   روی صورتت رو بستی (دیده بستی)
چادرت خاکی – تنت خاکی– نگاه حسن از غم تو حاکی
بگو با حیدر– کی زد سیلی– علی از دشمنا نداره باکی

شاعر : احسان پیریابی