مناجات با خدا
روزی این دیده ها هر روز کمتر می شود
چون تمام روز ها با معصیت سر می شود
این دل سرگشته ی بیمار از الطاف یار
معتکف کی بر سرای پاک دلبر می شود
روزها غرق گنه شبها اسیر ظلم و جرم
لحظه های عمر من با هم برابر می شود
هر دقیقه یک گناه تازه و عصیان نو
حال من هر روز از دیروز بدتر می شود
هر که بی تقوا شد و از یار پروایی نداشت
عاقبت سلول مغزش پست و ابتر می شود
آنقدر بغض علی دارد غلام قُلزُمی
تا که او از قاتلان مالک اشتر می شود
جان من مهر علی دین است و ایمان است که
طلحه با بغض علی بی دین و کافر می شود
دست بر روی سر آواره ی عشقت بکش
اولش عاشق نشد ای دوست آخر می شود
آه ... آقا در مدینه این گدا با پلک تر
آخرش حاجی به دور قبر مادر می شود
راه می افتد به قبرش رود اشک زائران
قلب ما هم بارها در آن شناور می شود
السلام ای روشنی چشم زهرای بتول
پیش رویم یا علی چشمت مصَوَر می شود
سروده جعفر ابوالفتحی