دستی بگشایید به امداد گداتان
رحمی بنمایید به این بی سر و پاتان

اشکی بفشانید بر این مرده ی احساس
تا زنده شود از اثر فیض دعاتان

دیگر رمقی نیست در این پای شکسته
مانده دل من منتظر دست عطاتان

لطفی، کرمی، گوشه ی چشمی بنمایید
بر گوشه نشینانِ قدیمی سراتان

یک بار بیایید به دیدار کسی که...
یک عمر غریبانه نموده ست صداتان

هر چند شبیه شهدا نیست لیاقت!
تا اینکه دل و دیده نماییم فداتان...

امّا بگذارید که از روی تفضّل
ما را بنشانند کنار رفقاتان

شرمنده! ببخشید که در بازی دنیا
افتاد شبی از لب ما سوزِ نواتان 

با سینه زنان حسنی سخت نگیرید
نادیده بگیرید خطای فقراتان

« ما خانه به دوشان، غم سیلاب نداریم»
تا تکیه نمودیم به دستان وفاتان

« ما تجربه کردیم در این دیر کهنسال»
روشنگر دل هاست سیاهی عزاتان

ما روضه گرفتیم به امید عبوری...
یک جلوه نمایید به قربان صفاتان

ما را برسانید شبی مشهد دلدار
داریم به دل عشق غریب الغرباتان

ای کاش که محشور شوم در صف محشر
با سینه زن خالصِ بی رنگ و ریاتان

منّت بگذارید که گردد به نگاهی
دل های خراباتی ما کرببلاتان

شاعر : مجتبی روشن روان