چرا از «سدر» در تاریخ گاهی «سیب» می‌افتد
نسیمی می‌وزد بعدش به آهی سیب می‌افتد

همین‌که دود و میخ و شعله با هم حمله‌ور باشند
فقط با یک تکان، خواهی نخواهی سیب می‌افتد

دوباره روضه‌خوانی می‌رود بین در و دیوار
سپس با روضه‌اش از هر نگاهی سیب می‌افتد

چه بار صبر سنگینی‌ست بر دوش پدر وقتی
کنار غربت کوهی، به کاهی سیب می‌افتد

من از پستی-بلندی‌های کوچه خوب دانستم
که در تنهایی مردی به چاهی سیب می‌افتد

اگر امروز می‌افتد به خاکی سیب، فردا هم
از اوج نیزه‌ای مابینِ راهی سیب می‌افتد

شاعر : مجید لشکری