با زهرا
لگدی بر در آتش زده ای کوبیدند
گل نیلوفری باغ علی را چیدند

بین دیوار ودری ناله زهرا(س) برخاست
عرشیان همره او ضجه زده گرییدند

مرتضی دست ببستند به مسجد ببرند
کودکان گریه کنان سخت به خود لرزیدند

پیش چشمان علی فاطمه بر خاک افتاد
نانجیبان به علی وغم او خندیدند

آتش ودود بپا بود که زهرا نالید
ابتا..غنچه نشکفته ما را چیدند

جانیانی که به آن خانه هجوم آوردند
جمله در آتش دوزخ به ابد جاویدند

شاعر : اسماعیل تقوایی