أنَا بْنُ المُجـتَبا
اِبـتلایش فرق داشت 

چون که در نزد عـمو `قالوا بلایش” فرق داشت 

بر عمـو لبّیـک گفت... 

وقتِ حَجّش بود و لَحنِ ” رَبّـنایش ” فرق داشت 

مثل نامـش خاص بود 

روضه ی او با هـمه حـال و هوایش فرق داشت 

`لا أُفـارِق گو”دویــد 

صـوت غــرّایِ `أنَا بْنُ المُجـتَبایــش” فرق داشت 

هم سـپر شد هم قلم 

ای به قُـربانش که جنسِ دستهایش فرق داشت 

گـشت آویزان به پوست 

پس گریزِ روضه ی دســـت جُــدایش فرق داشت 

بـین آغـوش حُـسـین 

آخــرین نذری این قُـــربان ، مِـنایش فرق داشت 

گفت `واأمّاه ” لیک 

آخِرین دَمْ ، خـواهـشِ مادر بیـایـش فرق داشت 

بـا سه شعبه ذبح شد 

گرچه با شش ماهه خیلی حجم نایش فرق داشت 

مانـْد در گـودال ، آه 

وقت دفنش استخوانهایش صدایش فرق داشت 

شاعر : محمد قاسمی