بی تو به خیمه رفتنِ من اولین غم است

حال رقیه ام ز غمت دومین غم است

اینها  به یک کنار ، نوامیس ،  بعد تو

بی پشت و بی پناه بمانند  ، این غم است

امروز غم زیاد نصیبم شده ولی

آنکه شکسته این کمرم را همین غم است

اینکه پس از تو سمت حرم هجمه می برند

یک بار از یسار و سپس از یمین غم است

ضربه زیاد خورده ای و بین این همه

این که شکافته سر تو تا جبین غم است

زهرا که بر غم تو ز نزدیک گریه کرد

از داغ تو خبر شود ام البنین غم است

هنگام آمدن طرفت دیدنِ دو دست

در خاک و خون کنار علم بر زمین غم است

از روی نیزه اینکه ببینیم ما دو تا

سیلی خورَند اهل حرم بدترین غم است

توهین شمر و حرمله جای خودش ولی

والله ضرب سیلیِ زجرِ لعین غم است

سِنّی گذشته از من و وای از سه ساله ام

دندان اگر که  بشکند از این سِنین غم است

شاعر : مهدی مقیمی